وقتی ما درد می کشیم یا در رنج و عذابیم ، تنها خواسته مان به رفع درد و رنج محدود می شود. حالت درد ، حالت انفعال ، اجبار و حقارت تا سرحد کشف عدم بودن خویش است. ممکن است فرد بیندیشد که من به مرگ خودم هم راضیم ، اما او نمی داند که آیا خود مرگ یا پس از آن برای او خیر و خالی از درد هست یا خیر. پس تقلای بیهوده ایست. صبر و فکر بهتر است . و توبه و لابه و انابه
اما در حالت عادی وقتی یاد دردکشیدنمان میفتیم و آن را تصور و تصدیق میکنیم سعی میکنیم عمل ناشایست نکنیم که عواقب دردناک داشته باشد ، متنبه می شویم ، دوست نداریم آن تکرار شود پس سعی می کنیم رفتارمان را اصلاح کنیم، اخلاقی بیندیشیم و در حزب خدا قرار گیریم
خدایا ما را ببخش و بیامرز
درباره این سایت